SUPERHOT – symulator FPS w spowolnionym tempie

Developerzy stale eksperymentują z mechaniką powstających gier. Trend ten nie ominął również łódzkiego studia Blue Brick, odpowiedzialnego za powstanie SUPERHOT, pierwszoosobowej strzelaniny utrzymanej w koncepcie symulacji shootera. Produkcja ta jest o tyle nietypowa, iż gdy nie poruszamy się czas niemal zamiera. Zapraszam do zapoznania się z poniższym tekstem, wyjaśniającym dlaczego tytuł ten wzbudza w świecie graczy tak wielkie zainteresowanie.

Więcej o tytule

SUPERHOT jest debiutancką produkcją studia o tej samej nazwie, jej prototyp miał swoją premierę w roku 2013, zaś finalna wersja zadebiutowała w pierwszym kwartale 2016. Tytuł ten łączy w sobie pierwszoosobową strzelankę z manipulacją czasem, cechuje go również oprawa graficzna bezsprzecznie upodabniająca go do symulatora. Premierę umożliwiła zbiórka pieniędzy na platformie Kickstarter oraz pozytywny odbiór nie tylko w konkursie 7DFPS, lecz również na Steam Greenlight. W grze wcielimy się w gracza uzyskującego dostęp do tajemniczej i nieukończonej jeszcze gry obsługującej VR. To co z początku wydaje się zwykłym symulatorem, z czasem okazuje się być czymś jeszcze…. Tytuł dostępny jest na platformie Steam oraz obsługuje pełne wsparcie kontrolera. Całość dostępna jest obecnie również w języku polskim.

Rozgrywka

Po uruchomieniu gry ukaże nam się menu niczym ze starego systemu operacyjnego. Z jego poziomu możemy prowadzić rozmowy fabularne (wymuszone), zagrać w mini-gry oraz w tytułową produkcję. Rozgrywka podzielona jest na mniejsze etapy, gdzie naszym celem będzie zwykle wyeliminowanie wszystkich czerwonych postaci, używając zarówno pięści jak i broni. Istotnym faktem jest ograniczenie amunicji do tej załadowanej oraz konieczność rzucenia rozładowaną bronią przed chwyceniem poprzedniej. Gdy nasza postać nie przemieszcza się oraz nie wykonuje żadnych innych czynności czas płynie w zwolnionym tempie, jednak jakakolwiek akcja przerywa ten stan i dopóki nie skończymy jej wykonywać wszystko dzieje się niesamowicie szybko. W SUPERHOT mamy możliwość częściowej interakcji z otoczeniem, głównie poprzez rzucanie napotkanymi obiektami jak butelki czy kule bilardowe. Jest to często kluczowe, bowiem oponent który dostanie takowym przedmiotem jest chwilowo ogłuszony.

Niestety wykrywanie kolizji nie zostało w pełni dopracowane i często rzucając czymś zza rogu okazuje się że przedmiot rozpada się w powietrzu jak po uderzeniu w ścianę. Na szczęście w przypadku pocisków problem ten nie występuje. Arsenał jaki mamy do dyspozycji jest wystarczająco zróżnicowany; najczęściej spotkamy broń do walki wręcz jak na przykład łomy, pospolite też są pistolety; w późniejszych etapach zyskujemy również karabiny czy strzelby. Warto zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnione tempo umożliwia nam obliczenie trajektorii oraz uniknięcie pocisków (które dla lepszej widoczności pozostawiają za sobą czerwoną smugę) a każdy strzał jest śmiertelny, zarówno dla nas jak i dla wrogów. Przeciwnicy których wytrącimy z równowagi uderzeniem często gubią broń, jednak aby nie było zbyt łatwo, gdy tylko mogą próbują ją podnieść i nie ogranicza się to tylko do ich własnego uzbrojenia; podnoszą oni także często broń swoich poległych towarzyszy. Co ciekawe, nie wszystkie poziomy polegają na eksterminacji. W jednym z nich zostajemy zmuszeni do odwiedzenia w symulacji własnego domu oraz uderzenia samego siebie w głowę (siedzącego z założonymi goglami VR) co kończy tę symulację. W grze zdarzają się także inne nietypowe sytuacje, jednak opisując je ujawniłbym zbyt dużo z jej enigmatycznej i wciągającej fabuły.

Oprawa audio-wizualna

Produkcja tu opisywana cechuje się szatą graficzną przypominającą symulacje z perspektywy pierwszej osoby. Otoczenie wykonane zostało z w nieco uproszczonym geometrycznie stylu, zaś obiekty otoczenia występują niemal wyłącznie w kolorze białym/szarym. Przedmioty interaktywne oraz broń występują w czerni, zaś przeciwnicy oraz smugi pocisków są czerwone. Nadaje to oprawie pozornej surowości która jest jednak zmiękczona poprzez umiejętne wykorzystanie rozmytego cieniowania. Kolorystyka ułatwia ponadto zorientowanie się w sytuacji co jest bardzo istotne, bowiem w tytule tym czas jest na wagę złota. Muzyki uświadczymy w SUPERHOT na tyle niewiele, iż nie warto o niej nawet wspominać. Jednakże dźwięki bywają w zorientowaniu się w sytuacji bardzo pomocne, wobec czego twórcy przywiązali do nich odpowiednią uwagę. Usłyszymy wobec tego czy przeciwnik zza rogu już oberwał, czy strzela a także wiele innych, wszystko to dopracowane na tyle, iż wiemy dokładnie gdzie powstał dany dźwięk i rozróżnić możemy który dokładnie z oponentów właśnie wystrzelił. Ponadto interesujący jest koncept samego menu, które udaje ekran starego systemu; ponadto specjalnie nadano mu kształt jak gdyby był zniekształcony kształtem starego kineskopu.

Podsumowanie

Początkowo SUPERHOT może wydawać się nieskomplikowaną grą na kilka chwil, jednak z czasem, zagłębiając się w rozgrywkę i fabułę odnosimy zgoła odmienne wrażenie. Wydaje mi się że najbliższym prawdy stwierdzeniem będzie iż produkcja ta jest „inna”. Zdecydowanie mogę ją polecić zarówno tym z Was którzy oczekują wyzwania, lub po prostu chcą spróbować czegoś nowego.